‘Je leeft maar één keer en je leeft niet om te werken.’
Sanne Postma – SEH-arts en plv. opleider
We schuiven aan bij Sanne Postma (42), medisch specialist en plaatsvervangend opleider SEH. Het is woensdagmiddag, over een uur start Sannes dienst. De muur van het kantoor hangt vol met teamfoto’s, wenskaarten, een schilderij met ‘Best Team Ever’ en tal van verzamelde, grappige spreuken van elk van de teamleden. Een warme, gezellige en vrolijke sfeer. Niets doet vermoeden dat er hier 24 uur per dag patiënten binnengebracht worden en vaak voor levens gevochten wordt. ‘Die bijzondere sfeer is een beetje inherent aan ons vakgebied. We zien namelijk elke dag dat het leven heel erg kwetsbaar is en dat het soms in 1 seconde afgelopen kan zijn. We leveren allemaal de beste zorg en laten ons daarbij niet afleiden door politieke of organisatorische perikelen. Mouwen opstropen en gaan.’
Sanne werkt veel samen met arts-assistenten en daarnaast begeleidt ze hen in haar rol als plaatsvervangend opleider. 17 jaar geleden begon Sannes carrière: ‘Ik weet nog dat ik al m’n coschappen leuk vond. Maar als je zo jong bent, dan is het moeilijk te beoordelen waaróm een coschap je zo aansprak. Is het omdat je de inhoud van het specialisme interessant vindt of omdat je in een leuke groep mensen terechtgekomen bent?’
Verknocht aan acute setting
‘Wat ik toen wél wist, is dat ik de ‘spoed’ en de daarbij horende variatie tof vond. Na mijn coschappen ging ik op wetenschapsstage in het buitenland. In die periode moest ik echter ook solliciteren voor mijn lange keuze coschap. De Intensive Care was toen één van de weinige plekken waar ik kon solliciteren via Skype. ‘Ook niet één specialisatie en de afwisseling die ik belangrijk vond’, was mijn gedachte. En ja, ik werd aangenomen. Vanaf dat moment ben ik écht verknocht geraakt aan de acute setting.’
Een stemmetje dat twijfel zaaide…
‘Op de IC mocht ik ook beginnen als anios. Maar toen was daar dat stemmetje: is dit wat je je hele leven wilt doen? Een logische gedachte in die fase in je leven. En dat kon ik niet met zekerheid zeggen. Het was ook nog een lange weg die zou volgen tot intensivist; eerst een specialisatie tot bijvoorbeeld cardioloog of internist – daar had ik geen interesse in – en daarna nog eens de opleiding tot intensivist. Toen heb ik een baan gekregen op de SEH in het Laurentius in Roermond. Daar was ik helemaal op m’n plek. Van daaruit ben ik in opleiding gekomen tot SEH arts in Venlo.’
‘Inmiddels werk ik nu bijna 11 jaar als SEH-arts. Ik vind het heerlijk om niet te weten hoe mijn dag verloopt. De actie en de snelheid van denken en handelen vind ik te gek. Je moet blijven nadenken. Als een patiënt binnenkomt en je begint met plan A, moet je de rest van het alfabet ook al in je hoofd hebben. Continu blijven zoeken naar oplossingen.’
Gestart met Forensische Geneeskunde
‘Vorig jaar ben ik gestart met een nieuwe opleiding: forensische geneeskunde. Voor erbij. Want ik stop niet met de SEH. Nooit. Dat vind ik veel te leuk. Het is straks prima te combineren, want de forensische dienst is op oproepbasis.
Hiermee wil ik aangeven dat je je als arts-assistent mag realiseren dat de keuze voor een specialisme niet voor de rest van je leven hoeft te zijn. Kies iets wat op dit moment bij jou en je leven past en waar je op dit moment veel plezier aan beleeft. En alles wat later is, dat zie je dan wel. Dat heb ik zelf dus ook ervaren. Het is iets zwaars wat speelt bij medici. De gedachte dat wanneer je eenmaal een keuze hebt gemaakt, het als zwak gezien wordt als je later voor iets anders kiest. Maar dat hoeft helemaal niet! Overigens is het een illusie te denken dat ik op m’n 62e nog over de SEH-gangen ren. Dat red je niet, cognitief gezien. Je moet continu beslissingen nemen, altijd aanstaan en je mag niets missen.’
Bij SEH vinden we dat iedereen zijn droom moet volgen
‘Ik doe nu de opleiding, 3 jaar lang, 20 uur per week. Dat vraagt ook wat van mijn collega’s. Maar zij gunnen mij dat. Binnen onze vakgroep vinden wij het namelijk heel belangrijk dat elk vakgroeplid zijn droom moet kunnen najagen. Een collega heeft nu een sabbatical van 3 maanden en als hij terug is, gaat een ander. Je moet ervoor zorgen dat je mensen blij blijven. Wat zou er gebeuren als je die ruimte niet geeft?’
Wij staan naast je
‘Als SEH zijn we supertrots op de beoordeling die we van arts-assistenten krijgen. Ze waarderen onze begeleiding, ze kunnen altijd op ons terugvallen en overleggen. We staan echt naast je. We laten je nooit alleen staan met een instabiele patiënt; we zorgen ervoor dat je dat onder de knie krijgt. Dat is professioneel gezien.
Daarnaast hebben wij altijd een hele leuke club assistenten waar we met de hele afdeling leuke dingen organiseren. Denk aan een feestje, sportieve evenementen of etentjes.’
‘Doordat wij elke dag de kwetsbaarheid van het leven zien, houden wij erg van het leven. We zijn dan ook stuk voor stuk levensgenieters. Daarnaast werken we keihard en doen we ons werk met hart en ziel. Onthoud: je leeft maar één keer en je leeft niet om te werken.’